Powojenna emigracja starała się przedłużyć istnienie Drugiej Rzeczypospolitej, przenieść namiastkę niepodległej Polski w przyszłość, do czasu, gdy kraj odzyska wolność. Tworzyli emigrację zdemobilizowani żołnierze Polskich Sił Zbrojnych i Armii Krajowej, przywódcy stronnictw politycznych, organizacji społecznych, dziennikarze i naukowcy, którzy nie chcieli wracac do rządzonego przez komunistów kraju. Na obczyźnie stworzyli bogate życie polityczne, zbudowali wiele stowarzyszeń, wydawnictw i pism, które służyły podtrzymywaniu więzi polskiego wychodźstwa. Autor, na podstawie licznych archiwaliów przechowywanych w polskich instytucjach na ZAachodzie oraz kwerendy w emigracyjnej prasie, ukazuje dzieje państwa na wygnaniu i historii stronnictw politycznych, przedstawia główne problemy myśli politycznej i koncepcje walki, referuje dyskusje i spory, jakie toczono na obczyźnie.

Emigracja powohjenna opatrywana jest przymiotnikiem "polityczna", co niejako sugeruje jej wyłącznie taki charakter. Tymczasem po 1945 r. na obczyźnie toczyło się oprócz politycznego także bogate życie społeczne, kulturalne i naukowe. Książka ta jest próbą prezentacji tych dziedzin aktywności emigracji. Autor przedstawia rozmwieszczenie Polaków w świecie po zakończeniu II wojny światowej oraz kreśli krótki rys socjologii wychodźstwa. Charakteryzuje sposoby pojmowania celów, jakie sobie stawiała emigracja oraz jej stosunek do świata zewnętrznego. Stara się także odpowiedzieć na pytanie, jakie znaczenie miało powojenne zorganizowanie się emigracji dla zachowania tożsamości przez Polaków, którzy w 1945 r. zdecydowali się nie wracać do kraju.

Walka o sprawę polską na arenie miedzynarodowej traktowana była przez emigrację jako jedno z jej najważniejszych zadań. Przez niezliczone spotkania, memoriały, interwencje w gabinetach dyplomatycznych Zachodu, przypominano rządom i opinii publicznej o zniewoleniu Polski, o jej niepodległościowych i demokratycznych aspiracjach. Polskie postulaty prezentowano w czasie najważniejszych międzynarodowych konferencji, zabierając głos w imieniu ubezwłasnowolnionego kraju. Apogeum emigracyjnych starań i nadziei przypadło na przełom lat czterdziestych i pięćdziesiątych, kiedy wydawało się, że rachuby na zmianę światowego status quo były bliskie spełnienia. Wówczas właśnie podjęto próby odbudowy armii polskiej na Zachodzie oraz stworzono - pod amerykańskim patronatem 0 polską rozgłośnię Radia Wolna Europa. która okazała sie jedną z najważniejszych emigracyjnych instytucji. Paweł Machcewicz przedstawia działalność wychodźstwa na forum międzynarodowym w całym okresie powojennym, wykorzystując wiele nieznanych wcześniej dokumentów z archiwów emigracyjnych, amerykańskich i brytyjskich.